Go hiking they said, it will be fun they said.
Blijf op de hoogte en volg Alie
14 Maart 2017 | Argentinië, San Carlos de Bariloche
Mensen kinderen, intelligente dieren mag je ook meerekenen als je wilt. Wat-vliegt-de-tijd. Het is zo'n cliché, maar ook gewoon zo ontzettend waar. 'T is alweer een week geleden dat Lisa (mijn huidige reisgenoot en inmiddels vriendinnetje :)) en ik, Buenos Aires met een klein scheurtje in ons Nederlandse hart verlieten en inruilden voor Patagonië. Voor Bariloche om precies te zijn. Je moet begrijpen (of naja, je móet niks, maar je mag het proberen als je wilt) dat Argentinië een ontieglijk groot land is met heel veel gezichten en de meest diverse landschappen. Het zuidelijke deel van het land (dat wij alleen kennen van Maxima, wees eerlijk), is koeler (want: verder van de evenaar), en bevat een prachtig gevarieerd landschap van bergen, rotsen en meren. Het doet een beetje aan als Zwitserland of Oostenrijk hier. Gek hè? Supermooi- áls het niet regent that is. Wat het dus wél doet op de dag dat wij met onze gescheurde hartjes aankomen in de stad. Mmmh.
Via via mogen we in het appartement van Ron, een nuchtere Nederlander die in Bariloche woont en hier een escaperoom runt, verblijven. Veel tijd om te balen van de regen hebben we niet, wij hebben immers een heule toffe activiteit gepland staan! Al gauw worden we, met fancy labjas enal, opgesloten in de kamer. Een laboratorium. Aldaar worden we ondergedompeld in de wereld van de wetenschap. De ene oplossing leidt naar de andere en met ons uitstekende teamwork (en dat al na twee weken samen, heu!) zijn we ge-escaped. Escaped. Escapen. Nah, we waren eruit. Zo blij als een hongerig kind met een lolly, ik zeg het je.
Na een paar nachten in Bariloche te zijn verbleven, besluiten we met een kleinere bepakking een paar nachtjes naar El Bolson te gaan. Een stadje dat nog iets zuidelijker ligt dan Bariloche, om een avontuurlijke hike door de bergen te doen. Schijnt mooi te zijn.
Zogezegd, zogedaan. Hup. Bus gepakt, hostel geboekt en gaan met die bananen. En chocola. Want die suikers heb je nodig tijdens het hiken, yo. Hoe lang de hike precies duurt, hoeveel kilometer 'ie nou precies bedraagt, we weten 't niet precies. Want iedereen vertelt je hier iets anders, snap je.
Maar hey, wij zijn twee jonge, fitte meiden met een prima conditie. We got this, niet? We hadden ter voorbereiding zelfs een keer hardgelopen in Bariloche. Kun je nagaan. We voelden ons sterk en zeer klaar voor de tocht.
Há. De ironie als ik terugdenk aan die gedachte. Wát een kut hike. Nee oké, dit is gekleurd en niet helemaal waar.. Maar even; ik vraag me serieus af of ik ooit in mijn LEVEN zoveel spierpijn heb gehad. Het niveau van deze hike staat hier op easy/ medium. Nou, ik kan je vertellen dat dit zéker geen 'easy' of 'medium' hike betrof. Rot op met je easy. Het laatste stuk was echt op puur fucking karakter.
Los daarvan was de omgeving wel écht a-dem-benemend. (Als je de puf had om je adem in te houden onder je boze wenkbrauwen door dan..)
Na de kut hike pakken Lisa en ik de bus (wederom met boze wenkbrauwen, want: fucking heet) terug naar Bariloche. Eenmaal aangekomen verorberen we snel een vieze, rete dure avondmaaltijd en dwingen we onze verzuurde beentjes de weg naar Ron's appartement te lopen. We hebben geslapen als roosjes, dat snap je.
De volgende dag hebben we het wonder boven wonder gepresteerd te mountainbiken naar het mooiste uitkijkpunt van Bariloche, om aldaar (met blijde wenkbrauwen dit keer) te genieten van het uitzicht, een vies bitter biertje en een cola light.
Eigenlijk stond onze wekker vanochtend om 7.30, om hier in Bariloche nog een vrij pittige, maar mooie hike te doen vandaag, maar ik zweer je dat onze lichaampjes ons vanochtend smeekten om vooral, heel alsjeblieft níet te gaan.
En ach. We zijn de minsten niet, die Lisa en ik ;-)
Dus hier zit ik dan een blogje voor jullie te tikken, met uitzicht over 't meer. Zwaar leven wel.
Goed. Genoeg zo.
We gaan ons inlezen in onze volgende bestemming, de stad van de wijnproeverijen, de stad van de wijn. Mendoza!
X!
Via via mogen we in het appartement van Ron, een nuchtere Nederlander die in Bariloche woont en hier een escaperoom runt, verblijven. Veel tijd om te balen van de regen hebben we niet, wij hebben immers een heule toffe activiteit gepland staan! Al gauw worden we, met fancy labjas enal, opgesloten in de kamer. Een laboratorium. Aldaar worden we ondergedompeld in de wereld van de wetenschap. De ene oplossing leidt naar de andere en met ons uitstekende teamwork (en dat al na twee weken samen, heu!) zijn we ge-escaped. Escaped. Escapen. Nah, we waren eruit. Zo blij als een hongerig kind met een lolly, ik zeg het je.
Na een paar nachten in Bariloche te zijn verbleven, besluiten we met een kleinere bepakking een paar nachtjes naar El Bolson te gaan. Een stadje dat nog iets zuidelijker ligt dan Bariloche, om een avontuurlijke hike door de bergen te doen. Schijnt mooi te zijn.
Zogezegd, zogedaan. Hup. Bus gepakt, hostel geboekt en gaan met die bananen. En chocola. Want die suikers heb je nodig tijdens het hiken, yo. Hoe lang de hike precies duurt, hoeveel kilometer 'ie nou precies bedraagt, we weten 't niet precies. Want iedereen vertelt je hier iets anders, snap je.
Maar hey, wij zijn twee jonge, fitte meiden met een prima conditie. We got this, niet? We hadden ter voorbereiding zelfs een keer hardgelopen in Bariloche. Kun je nagaan. We voelden ons sterk en zeer klaar voor de tocht.
Há. De ironie als ik terugdenk aan die gedachte. Wát een kut hike. Nee oké, dit is gekleurd en niet helemaal waar.. Maar even; ik vraag me serieus af of ik ooit in mijn LEVEN zoveel spierpijn heb gehad. Het niveau van deze hike staat hier op easy/ medium. Nou, ik kan je vertellen dat dit zéker geen 'easy' of 'medium' hike betrof. Rot op met je easy. Het laatste stuk was echt op puur fucking karakter.
Los daarvan was de omgeving wel écht a-dem-benemend. (Als je de puf had om je adem in te houden onder je boze wenkbrauwen door dan..)
Na de kut hike pakken Lisa en ik de bus (wederom met boze wenkbrauwen, want: fucking heet) terug naar Bariloche. Eenmaal aangekomen verorberen we snel een vieze, rete dure avondmaaltijd en dwingen we onze verzuurde beentjes de weg naar Ron's appartement te lopen. We hebben geslapen als roosjes, dat snap je.
De volgende dag hebben we het wonder boven wonder gepresteerd te mountainbiken naar het mooiste uitkijkpunt van Bariloche, om aldaar (met blijde wenkbrauwen dit keer) te genieten van het uitzicht, een vies bitter biertje en een cola light.
Eigenlijk stond onze wekker vanochtend om 7.30, om hier in Bariloche nog een vrij pittige, maar mooie hike te doen vandaag, maar ik zweer je dat onze lichaampjes ons vanochtend smeekten om vooral, heel alsjeblieft níet te gaan.
En ach. We zijn de minsten niet, die Lisa en ik ;-)
Dus hier zit ik dan een blogje voor jullie te tikken, met uitzicht over 't meer. Zwaar leven wel.
Goed. Genoeg zo.
We gaan ons inlezen in onze volgende bestemming, de stad van de wijnproeverijen, de stad van de wijn. Mendoza!
X!
-
14 Maart 2017 - 21:45
Bo:
Oh Alie, wat ben je leuk! Ik geniet ervan om je verhalen te lezen. Je schrijft zo leuk en daardoor krijg ik ook eer zin om weg te gaan. Had ik sowieso al natuurlijk nu Cuba net is geboekt, dat begrijp je. Geniet nog veeel meer, schrijf nog veel meer & talk soon!
Xox -
14 Maart 2017 - 22:01
Jan En Aukje Bosma:
He alie leuk verhaal meid wat een belevenissen,geniet er lekker van en neem er maar een biertje op van mij.
Groetjes ome jan -
14 Maart 2017 - 22:37
Betty Boob:
Ouderwets lachen, gieren, brullen weer!
Man-o-man grapjas!
Veel plezier daar, en geniet van je wijn/biertje.. dik verdient na een paar dagen sport ten top!
-
15 Maart 2017 - 20:08
Rinse En Maaike Hernamdt:
leuk verhaal en mooie foto's. geniet ervan.
Hoorde dat Jantina Vellinga in Juni gaat backpacken naar Australië
Groetjes vanuit de Westereen. -
16 Maart 2017 - 16:39
Jonna:
Ik had dit stuk nog heel even bewaard, maar net gelezen! Fantastisch! Klinkt goed allemaal, vrouw! Tút!
