Glijbanen, snoepjes en een motorchick.
Blijf op de hoogte en volg Alie
22 Maart 2013 | Vietnam, Nha Trang
Och heden, zoals mijn vorige avontuur in Hoi An eindigde, kan ik ondertussen wel weer duizend nieuwe avonturen vertellen.. Maar ik zal proberen bij het begin te beginnen..
Na Hoi An bracht de sleeperbus (jullie weten inmiddels wat ik vind van sleeperbussen..) me naar mijn volgende bestemming: Nha Trang. Dit is een kustplaats, 485 km. ten zuiden van Hoi An. Nadat ik mijn hotel had gevonden, moesten we ('we' = alle nieuwe gasten, aangekomen met diverse sleeperbussen vanuit verschillende richtingen) wachten tot we konden inchecken. Dit betekend: op de grond zitten (alle banken en stoelen zijn al bezet) en een paar uur wachten..
Al met al is het wachten ergens goed voor geweest; ik raakte aan de praat met de Deense Clara en Christine, en voor ik het wist zaten we met z'n drieeën ergens te ontbijten :)
Tijdens het ontbijt bespraken we wat we wilden doen in Nha Trang. Dit bleek erg goed op elkaar aan te sluiten, waardoor ik op mijn beurt besloot aan te sluiten bij Clara en Christine. (Wat een woordspeling weer, práchtig Postma!)
En dat was dat eigenlijk! Samen zijn we naar Vin Pearl geweest (een water-/amusementpark) waar ik me mocht wanen in een wereld vol achtbanen, zwembaden, glijbanen en draaimolens. Ik voelde me een kind van tien jaar voor een dag, heerlijk! Alle glijbanen en attracties zijn dan ook uitgeprobeerd!
De dag daarop besloten we (iets volwassener) te gaan snorkelen. Ik wist niet goed wat ik er van moest/ mocht verwachten, maar wat ik hoopte werd waar. Prachtige gekleurde vissen (à la Nemo!) en mooie gekleurde koraalriffen op steenworp afstand van waar ik zwom. (Of moet ik zeggen 'flipperde'?) Supermooi!
Na het snorkelen konden we nog net een stranddagje doen, waar we gezellig aansloten bij twee Duitse meiden die we hadden ontmoet tijdens het snorkelen. Leuuuk!
Met ditzelfde groepje meiden zijn we nog een avondje wezen stappen. Erg gezellig!
Al moet ik zeggen: ik lag iedere avond braaf voor 1u in mijn bed, aangezien ik me in Nha Trang had voorgenomen iedere ochtend op het strand te gaan joggen. En ja, (echt waar!) dit heb ik ook alle ochtenden gedaan. (Applaus!)
Maar zoals het spreekwoord luidt: aan alles komt een einde, zo ook aan Nha Trang. Met een bus werd ik naar mijn volgende bestemming gebracht; Dalat..
Stiekem had ik in Nha Trang al bedacht wat ik in Dalat wilde doen. Twee nachten (één volle dag) in de stad verblijven om vervolgens (beppe's: houd jullie hart vast) met Easy Riders naar Mui Né te gaan. Voor de mensen die niet weten wat Easy Riders zijn (mijn beppe's bijvoorbeeld): Easy Riders zijn een club motorrijders in Vietnam. Ze nemen toeristen mee achterop de motor, en laten ze op die manier 'het echte' Vietnam zien. Easy Riders hebben een goede naam in Vietnam; ze rijden voorzichtig, zijn aardig en vriendelijk, spreken goed Engels en vertellen de toeristen vanalles onderweg. Machtigmooi dacht ik su!
Ware het niet dat er veel mannetjes zijn, die profiteren van de goede naam van de Easy Riders en op die manier toeristen op hún motor proberen te lokken. Da's makkelijk geld verdienen!
Na enige aanvaringen te hebben gehad met de 'neppe' Easy Riders (lees: enge, tandenloze mannetjes die niet altijd even vriendelijk zijn..) vond ik Quy. Of eerder gezegd: Quy vond mij.
Want jij vindt de Easy Riders niet, zij vinden jou! Het is niet moeilijk om ze tegen te komen, je loopt door de stad en voor je het weet is er iemand die je vraagt: 'Easy Riders?' (Verrek! Een Easy Rider!)
Ik was eerst vrij terughoudend, maar liet merken dat ik geïnteresseerd was. Quy nodigde me uit voor een bakje koffie in een restaurant verderop. Hier kon ik al mijn vragen stellen, recommendations van zijn vorige klanten doorlezen, foto's bekijken en samen met Quy eventuele routes bespreken. Mijn intuïtie zei me dat ik goed zat met Quy en voor ik het wist had ik een deal gesloten: 4 dagen, 3 nachten door de Central Highlands (de binnenlanden) van Vietnam, achterop de motor, met Quy als gids. BAM!
Ik gaf aan dat ik eerst nog een dagje wilde sightsee-en in Dalat, waarop Quy aanbood me de stad en zijn highlights, gratis(!) te laten zien op de motor. Geregeld!
Dalat is niet heel groot, en eigenlijk wilde ik maar één ding echt heel graag zien: het crazy-house! De dochter van een voormalige president van Vietnam, studeerde architectuur. Nadat ze naar Spanje was geweest en het werk van Gaudi had bekeken, ontwierp ze het crazy-house. Het is eigenlijk een hotel waarin iedere kamer een ander thema heeft en waar je je waant in een Disney/ Alice in Wonderland-achtige sfeer. Erg leuk om te zien!
Na een dagje Dalat vertrokken Quy en ik, bepakt en bezakt (mijn backpack achterop gebonden, wat verassend comfortabel zit!) richting de Central Highlands.
Nu ik dit schrijf, heb ik 3 van de 4 dagen gehad, en enorm veel geleerd en beleefd! Ik race er doorheen in een korte samenvatting:
- Zijdefabriek gezien: geleerd hoe zijde wordt gemaakt
- Tempels en pagoda's gezien, huuuuge happy Buddha's!
- Koffieplantages met duizenden koffieplanten gezien! Een hele dure koffie is eentje waarbij wezels de vrucht van de koffieplant eten, deze verteren en vervolgens weer uitpoepen. Van deze wezelpoep, worden vervolgens (hele dure!) koffiebonen gemaakt. Best lekkere koffie! (Geproefd en wel natuurlijk!)
- Cashewnotenboom gezien (geleerd dat cashewnoten aan een boom groeien..)
- Watervallen gezien
- Passievruchten van bomen geplukt en gegeten
- Rijst gesneden van een rijstveld (Da's best moeilijk..)
- Peperbomen gezien (geleerd dat peper aan bomen groeit..)
(En zo kan ik nog wel even doorgaan!)
Maar wat ik het allermooist vond aan deze rondreis met Quy was het bezoeken van de bergdorpjes. Dorpen waar geen toeristen komen, waar de mensen lief, eerlijk en puur zijn. Waar ze hard werken en kunnen genieten van de meest simpele dingen in het leven. (Deed me ergens aan Uganda denken!)
Quy had 4 zakken snoep meegenomen op onze trip. "Om uit te delen aan de arme kinderen. Die hebben niks, dus neem ik altijd snoepjes voor ze mee.."
Zeg nou zelf: een man die snoepjes koopt, zodat ik ze uit mag delen aan arme kindjes, daar móet wel een goed hart in zitten!
Een bijzondere ervaring, die pakt níemand me meer af!
(Ik weet wel wat ik aan Quy meegeef als ik morgen afscheid van 'm neem!)
Ik mag morgen nog één dagje achterop de motor genieten, in de namiddag zal ik aankomen in de kustplaats Mui Ne. (Waar ik níet weer ga joggen op het strand, dan weten jullie dat alvast!)
Tot snel, lief thuisfront, ik ben al over de helft van mijn reis!
Take care!
Liefs Alie
Na Hoi An bracht de sleeperbus (jullie weten inmiddels wat ik vind van sleeperbussen..) me naar mijn volgende bestemming: Nha Trang. Dit is een kustplaats, 485 km. ten zuiden van Hoi An. Nadat ik mijn hotel had gevonden, moesten we ('we' = alle nieuwe gasten, aangekomen met diverse sleeperbussen vanuit verschillende richtingen) wachten tot we konden inchecken. Dit betekend: op de grond zitten (alle banken en stoelen zijn al bezet) en een paar uur wachten..
Al met al is het wachten ergens goed voor geweest; ik raakte aan de praat met de Deense Clara en Christine, en voor ik het wist zaten we met z'n drieeën ergens te ontbijten :)
Tijdens het ontbijt bespraken we wat we wilden doen in Nha Trang. Dit bleek erg goed op elkaar aan te sluiten, waardoor ik op mijn beurt besloot aan te sluiten bij Clara en Christine. (Wat een woordspeling weer, práchtig Postma!)
En dat was dat eigenlijk! Samen zijn we naar Vin Pearl geweest (een water-/amusementpark) waar ik me mocht wanen in een wereld vol achtbanen, zwembaden, glijbanen en draaimolens. Ik voelde me een kind van tien jaar voor een dag, heerlijk! Alle glijbanen en attracties zijn dan ook uitgeprobeerd!
De dag daarop besloten we (iets volwassener) te gaan snorkelen. Ik wist niet goed wat ik er van moest/ mocht verwachten, maar wat ik hoopte werd waar. Prachtige gekleurde vissen (à la Nemo!) en mooie gekleurde koraalriffen op steenworp afstand van waar ik zwom. (Of moet ik zeggen 'flipperde'?) Supermooi!
Na het snorkelen konden we nog net een stranddagje doen, waar we gezellig aansloten bij twee Duitse meiden die we hadden ontmoet tijdens het snorkelen. Leuuuk!
Met ditzelfde groepje meiden zijn we nog een avondje wezen stappen. Erg gezellig!
Al moet ik zeggen: ik lag iedere avond braaf voor 1u in mijn bed, aangezien ik me in Nha Trang had voorgenomen iedere ochtend op het strand te gaan joggen. En ja, (echt waar!) dit heb ik ook alle ochtenden gedaan. (Applaus!)
Maar zoals het spreekwoord luidt: aan alles komt een einde, zo ook aan Nha Trang. Met een bus werd ik naar mijn volgende bestemming gebracht; Dalat..
Stiekem had ik in Nha Trang al bedacht wat ik in Dalat wilde doen. Twee nachten (één volle dag) in de stad verblijven om vervolgens (beppe's: houd jullie hart vast) met Easy Riders naar Mui Né te gaan. Voor de mensen die niet weten wat Easy Riders zijn (mijn beppe's bijvoorbeeld): Easy Riders zijn een club motorrijders in Vietnam. Ze nemen toeristen mee achterop de motor, en laten ze op die manier 'het echte' Vietnam zien. Easy Riders hebben een goede naam in Vietnam; ze rijden voorzichtig, zijn aardig en vriendelijk, spreken goed Engels en vertellen de toeristen vanalles onderweg. Machtigmooi dacht ik su!
Ware het niet dat er veel mannetjes zijn, die profiteren van de goede naam van de Easy Riders en op die manier toeristen op hún motor proberen te lokken. Da's makkelijk geld verdienen!
Na enige aanvaringen te hebben gehad met de 'neppe' Easy Riders (lees: enge, tandenloze mannetjes die niet altijd even vriendelijk zijn..) vond ik Quy. Of eerder gezegd: Quy vond mij.
Want jij vindt de Easy Riders niet, zij vinden jou! Het is niet moeilijk om ze tegen te komen, je loopt door de stad en voor je het weet is er iemand die je vraagt: 'Easy Riders?' (Verrek! Een Easy Rider!)
Ik was eerst vrij terughoudend, maar liet merken dat ik geïnteresseerd was. Quy nodigde me uit voor een bakje koffie in een restaurant verderop. Hier kon ik al mijn vragen stellen, recommendations van zijn vorige klanten doorlezen, foto's bekijken en samen met Quy eventuele routes bespreken. Mijn intuïtie zei me dat ik goed zat met Quy en voor ik het wist had ik een deal gesloten: 4 dagen, 3 nachten door de Central Highlands (de binnenlanden) van Vietnam, achterop de motor, met Quy als gids. BAM!
Ik gaf aan dat ik eerst nog een dagje wilde sightsee-en in Dalat, waarop Quy aanbood me de stad en zijn highlights, gratis(!) te laten zien op de motor. Geregeld!
Dalat is niet heel groot, en eigenlijk wilde ik maar één ding echt heel graag zien: het crazy-house! De dochter van een voormalige president van Vietnam, studeerde architectuur. Nadat ze naar Spanje was geweest en het werk van Gaudi had bekeken, ontwierp ze het crazy-house. Het is eigenlijk een hotel waarin iedere kamer een ander thema heeft en waar je je waant in een Disney/ Alice in Wonderland-achtige sfeer. Erg leuk om te zien!
Na een dagje Dalat vertrokken Quy en ik, bepakt en bezakt (mijn backpack achterop gebonden, wat verassend comfortabel zit!) richting de Central Highlands.
Nu ik dit schrijf, heb ik 3 van de 4 dagen gehad, en enorm veel geleerd en beleefd! Ik race er doorheen in een korte samenvatting:
- Zijdefabriek gezien: geleerd hoe zijde wordt gemaakt
- Tempels en pagoda's gezien, huuuuge happy Buddha's!
- Koffieplantages met duizenden koffieplanten gezien! Een hele dure koffie is eentje waarbij wezels de vrucht van de koffieplant eten, deze verteren en vervolgens weer uitpoepen. Van deze wezelpoep, worden vervolgens (hele dure!) koffiebonen gemaakt. Best lekkere koffie! (Geproefd en wel natuurlijk!)
- Cashewnotenboom gezien (geleerd dat cashewnoten aan een boom groeien..)
- Watervallen gezien
- Passievruchten van bomen geplukt en gegeten
- Rijst gesneden van een rijstveld (Da's best moeilijk..)
- Peperbomen gezien (geleerd dat peper aan bomen groeit..)
(En zo kan ik nog wel even doorgaan!)
Maar wat ik het allermooist vond aan deze rondreis met Quy was het bezoeken van de bergdorpjes. Dorpen waar geen toeristen komen, waar de mensen lief, eerlijk en puur zijn. Waar ze hard werken en kunnen genieten van de meest simpele dingen in het leven. (Deed me ergens aan Uganda denken!)
Quy had 4 zakken snoep meegenomen op onze trip. "Om uit te delen aan de arme kinderen. Die hebben niks, dus neem ik altijd snoepjes voor ze mee.."
Zeg nou zelf: een man die snoepjes koopt, zodat ik ze uit mag delen aan arme kindjes, daar móet wel een goed hart in zitten!
Een bijzondere ervaring, die pakt níemand me meer af!
(Ik weet wel wat ik aan Quy meegeef als ik morgen afscheid van 'm neem!)
Ik mag morgen nog één dagje achterop de motor genieten, in de namiddag zal ik aankomen in de kustplaats Mui Ne. (Waar ik níet weer ga joggen op het strand, dan weten jullie dat alvast!)
Tot snel, lief thuisfront, ik ben al over de helft van mijn reis!
Take care!
Liefs Alie
-
22 Maart 2013 - 16:52
Oom Rinse En Tante Maaike:
weer een mooi verhaal van jou,hebben ervan genoten.mooie foto's ook! en wij zitten dicht bij de kachel want het is hier siberisch koud brrrrrrrr.
groet ons -
22 Maart 2013 - 17:32
Wietske:
Verdikke, ik sjoch mar ien helm!! Hat dy Quybus net ien foar dy??
Moai skreaun wer Alie, skitterende foto's!! -
22 Maart 2013 - 17:47
Elien:
Waw, dat klinkt zalig, die motoman!
Jammer dat wij Vietnam al uit zijn... STOM!
Bestaat zoiets ook in Thailand?
Geniet er nog van, x -
22 Maart 2013 - 19:24
Jooona Joooona Ga Naar Ninefee:
Alwer in prachtig ferhaal, fan prachtige belevenissen! :) -
23 Maart 2013 - 00:46
Alie:
Hoi Wietske,
Ik haw wol gewoan in helm op hjer! :)
(En Elien: ik geloof niet dat dit er is in Thailand.. Ik zeg: terug naar Vietnam!) -
23 Maart 2013 - 17:45
Piet En Joke:
Hoi Alie,
Altijd leuk jouw verhalen te lezen. Wat heb je weer veel beleefd en prachtige foto's gemaakt. Het is hier Siberisch koud en het waait hard. Voor dat je het weet staat GD voor je neus. Leuk he.
Groetjes. -
25 Maart 2013 - 09:11
José:
Hoi avonturier,
Wat dapper dat je op je intuïtie durft te vertrouwen, waardoor je nu zo'n mooi avontuur hebt kunnen beleven met deze betrouwbare easyrider, even niet als toerist maar echt tussen de locals: super!!! Ik heb weer genoten van je verhaal en van je foto's. Ik wens je nog een hele fijne reis verder, waarin je nog vele lieve mensen mag ontmoeten. Groetjes vanuit dit koude kikkerlandje. -
26 Maart 2013 - 05:10
Ankje-dijkstra@hotmail.com:
Mooie verhalen Alie! Prachtig! Geniet er nog lekker van. Groetjes, Ankje -
04 April 2013 - 14:23
Marcella:
Wow, dat klinkt zó goed Alie!! Wat een heeeeeerlijk verslag weer! -
23 Juni 2013 - 20:26
Rosemarie:
Hoi Alie,
Wat een prachtige reisverslagen vond ik van jou op internet. Erg inspirerende verhalen allemaal! Ik ga zelf(ook als vrouw alleen) in september 4 maanden door zuid-oost-azie reizen en vroeg me af wat het emailadres van Quy is mocht ik ook in vietnam willen easy riden. Het klinkt geweldig namelijk!
Raad je me aan om vooraf al te bepalen wanneer ik in vietnam wil zijn in verband met het verkrijgen van een visa? Of vond je het ook wel makkelijk om dat daar te regelen?
vriendelijke groetjes van een 23-jarige studente uit Utrecht -
23 Juni 2013 - 23:24
Alie Postma:
Hoi Rosemarie,
Allereerst: dankjewel! ;)
Ik heb m'n best gedaan er leuke verhaaltjes van te maken!
Leuk dat ik je met mijn verhalen enthousiast heb gemaakt voor 'mijn' Easy Rider.
Quy's emailadres is: quyhovan@yahoo.com
Als je met 'm mee gaat, wil je 'm dan de hartelijke groetjes van mij doen?
Mijn aanbeveling staat wel in zijn boekje, haha!
Verder kun je in Azië (iets?) goedkoper en makkelijk een visum voor Vietnam regelen.
Wel moet je dan inderdaad meteen aangeven van wanneer tot wanneer je wilt dat 't visum geldig is.
Ik heb het zelf geregeld bij de Vietnamese ambassade in Bangkok, maar je kunt 't ook ergens anders doen!
Ik wens je alvast HEEL veel plezier op je reis!
Het is echt een supergave ervaring!
Groetjes Alie -
23 Juni 2013 - 23:34
Rosemarie:
Beste Ali,
Ontzettend bedankt voor je supersnelle reactie. Geniet van al je vrienden en familie in Nederland en straks weer van je vriendje;)
groetjes!
